In de geneeskunde hebben we te maken met een samenspel tussen persoonlijke en gedeelde kennis.

De mens(heid) als doder van de Aarde

Typerend voor de mens(heid) is haar functioneren als collectief. Taal en technologie zijn haar belangrijkste instrumenten om te kunnen samenwerken. Door die combinatie (werkenmet anderen, en werken met de omgeving) is de mensheid de dominante soort op Aarde geworden.

Momenteel gaat dit ten koste van de Aarde. De planeet vervuilt, en veel andere diersoorten sterven uit. Er zijn zelfs (grote) bedrijven die de moleculen van leven willen monopoliseren.

Het lijkt erop alsof de mensen die deze bedrijven leiden niet meer inzien dat de mens(heid) deel is van de Aarde. Met wat ze zoeken bereiken ze  hetzelfde als een irus die in het zoeken naar overleven de gastheer doodt.

Het gaat steeds om de relatie tussen mens en mennsheid (individu en collectief), en het samenspel tussen de mensheid en de Aarde.

De relatie tussen de mens(heid) en de Aarde

We weten niet hoe het universum ontstaan is. Het enige wat we doen is ons daarvan een voorstelling maken. Veel mensen werken daarin samen. Geloof en wetenschap komen daarin samen, waarin mensen een geloof ontwikkelen, die ze wetenschap noemen, over de ontwikkeling van het uniVersum vóórdat de mensheid ontstond.

De ‘wetenschap’ die we daarover  hebben is niet meer dan een mthe; de collectieve variant van een sprookje. Zelfs de ‘bewijzen’ die worden gevonden zijn daarin nietszeggend, want het mythisch denken en hypnose (droombewustzijn) zijn met elkaarverbonden.

De mens en de mensheid denkt of verschillende manieren; maar de principes daarin zijn dezelfde. Eén van die principes is dat daarin waarNeming met waarHeid verward wordt. Het lijkt waar, maar is het waar?

Van alles war we voor waar houden, is de enige waarNeming relevant: die welke op het moment zelf gedaan wordt: nu-hier. De rest is mosterd na de maaltijd; afgeleidde ge-dacht-en van wat voorbij is. Dat wat zogenaamd vastlicht is een residu (overblijfsel/ruine) van iets wat geweest is; ‘een slakkenheuis van gedrag in het verleden’.

De relatie tussen mens en mensheid

Het is alsof de mens zich niet meer realiseert welke plaats die inneemt op Aarde, en in het uniVersum. De mensheid – per kultuur is dat verschillend – meet zich een positie aan ten opzichte van haat natuurlijke omgeving die onnatuurlijk is te noemen: ze vernietigt haar omgeving.

Grote bedrijven doen dit momenteel grootschalig. Ze doen dit door het gebruik van geld, en het gebruiik vann geloof. De mensen die in die bedrijven werken denken dat ze goed werk doen, want ze worden er goed voor beloond. De mensen die in deze bedrijven werken beseffen te weinig dat ze in een waan leven. Ze wanen zich vrij, maar het bedrijf als geheel is opgezet volgens het principe van het uitbuiten van slaven. Een Corporation heeft dezelfde rechten en plichten als een slaaf: verplicht om geld te verdienen voor de eigenaars, zonder eigen verantwoordelijkheid voor degenen die erin werken.

Het gevolg is dat de mensheid uiteenvalt in twee groepen: de eigenaars van de bedrijven (‘de slavenhouders’) en de mensen die voor hen werken. Dit is ondermeer te zien in de manier waarop de ‘handelsovereenkomsten’ de ‘nationale wetten’ overnemen. De EU grondwet is al gebaseerd op deze manier van denken: de mensen die ervoor tekenen, tekenen voor het verlies aaan eigen vrijheid: de ‘regering’ van die ‘federatie’ wordt gevormd door de eigenaars van bedrijven. Die bepalen de wetten, en bijstelling daarvab – als dat al lukt – vergt tenminste 7 jaren.

Het probleem is dat mensen als individu niet beseffen hoe de mensheid functioneert als geheel. Er is een diepe ontkoppeling tussen mens en mensheid; en de kloof tussen beide wordt – in voortzetting van het werk door de kerken/kerkers – gedaan op de scholen. In grote groepen leren kinderen dat er altijd iemand is die het beter weet. Dat is waar ‘de politiek’ ook op gebaseerd is: het Hierarchisch denken. De ene mens die de ander vertelt wat die doen moet.

Wakker-worden van de Mens(heid)

Het lijkt tijd dat de mens wakker wordt voor haar eigen betekenis in het uniVersum, p Aarde, en met de mensheid. Het gebruik van geld en het hierarchhisch model wordt gebruikt om mensen hun eigen vrijheid van keuze te ontnemen. Mensen vertellen elkaar wat ze moeten doen. Mensen laten zich vertellen wat ze doen moeten. Net als in de concentratiekampen meent elk dan dat die niet verantwoordelijk is voor wat er gebeurt met de omgeving.

Hierarchi is niet gebaseerd op een onvolvassen gedrag, waarbij de ene persoon (‘ouder’) de ander (‘jonger’) ‘vertelt wat die doen moet’. Hierros-Arche betekent Integrate-Oorsprong. Alles in dit uniVersum is deel van hetzelfde geheel (‘god’). Het is één integraal proces (‘schepping’). Daarin is er geen goed en kwaad, alleen verandering; ook verandering in betrokkenheid en dus beleving

Hete nige menslijke vermogen is dat van vrije keuze: verandering in betrokkenheid. Daardoor veranderen we onze waarneming van onze omgeving. Daardoor veranderen we onze beleving van de omgevving. Daardoor veranderen we onze omangmet onze omgeving. Daardoor veranderen we onze omgeving. Door dat wat we voor waar houden, wordt dat wat we voor waar aanemen bepaald.

Ons leven is dus een schepping. Alles wat we doen heeft effect op onze omgeving; het is zaak daarmee te leren omgaan, en dat te be-leven. Daarin hebben we een keuze. Mijn keuze is dat ik dat vermogen wil leren optimaliseren; vandaar dat  ik het als Planting Paradise ben hgaan beschrijven. Dat vraagt om een inzicht van de samenhang van het geheel, in het omgaan met het geheel. Deel daarvan is het functioneren – van elke mens – als deel van de mensheid.