Placebo is een zeer effectieve paradoxale behandelingstechniek.
Een behandelaar (vaak een “Dokter”) activeert het zelfgenezend vermogen.
Vanzelfsprekend activeert de “Patient” het zelfgenezend vermogen … zelf.
Daarmee wordt een omkering van afhankelijkheidsziekten bereikt.

Placebo maakt gebruik van een vorm van dubbelhypnose.
Stel het je (ter vereenvoudiging) als volgt voor:
‘De Dokter Hypnotiseert de Patient om zichzelf te hypnotiseren’.
Waardoor, vanuit zelf-hypnose, zelf-genezing wordt hersteld.

Placebo is dus beslist GEEN ‘fop-genezing’; het is GEEN ‘nep’.
Placebo maak gericht gebruik van de lichaam-geest interactie.
En het spreekt bewust die onbewuste processen aan.
En is daarmee heel doelgericht en effectief te gebruiken.

Belangrijk in Placebo is JUIST de paradox.
Het gaat om een systemische/systematische afhankelijkheidsziekte.
De Patient moet daarom NIET weten dat Placebo wordt gebruikt.
Want alleen dan is die afhankelijkheid, onbewust, om te keren, tot onafhankelijkheid en (zelf)genezing.