Ik heb geen aanwijzingen kunnen vinden dat bovenstaande experimenten en waarnemingen onjuist zijn. Eerder is het zo dat er nog veel meer bewijsmateriaal voorhanden is dat in dezelfde globale richting wijst. Zo citeert bijvoorbeeld Jordan S. Rubin in zijn boek “The Maker’s Diet” Nobelprijs winnaar Albert Schweitzer. Deze schrijft in het voorwoord van het boek van Berglas “Cancer: Cause and Cure”, dat hij toen hij Gabon in Afrika bezocht, hij verbaasd was dat hij onder de inboorlingen die 360 kilometer landinwaarts leefden geen gevallen van kanker kon ontdekken. Albert Schweitzer schrijft het ontbreken van kanker onder deze inboorlingen toe aan hun voeding. Verder citeert Rubin ook ontdekkingsreiziger Vilhjamur Stefansson die tevergeefs zocht naar gevallen van kanker onder de Eskimo’s. In zijn boek “Cancer; Disease of Civilisation” vertelt Stefansson van een dokter op een walvisvaarder, George Leavitt genaamd, die in 49 jaar slechts een geval van kanker tegengekomen was onder de indianen van Canada en Alaska.
We kunnen er dus vanuit gaan dat het mogelijk is om, zoals bij de Hunzakuts, een uitstekende gezondheid te garanderen op basis van een vrijwel uitsluitend plantaardige voeding. Verder dat het ook mogelijk is om, zoals bij de bewoners van IJsland en de Eskimo’s, een uitstekende gezondheid te verzekeren op basis van een voeding die hoofdzakelijk berust op rauwe dierlijke eiwitten zoals vlees, vis en schaaldieren. Kijken we naar de bevolking van het dal van de Loetschen in Zwitserland, dan zien we tenslotte dat het ook mogelijk is om een uitstekende gezondheid te waarborgen op basis van een voeding waarin verse rauwe melk en kaas gemaakt van verse rauwe melk een groot aandeel vormt.
Dit betekent dat we a-priori niet kunnen zeggen dat melk of kaas ongezond zijn, dat vlees of vis slecht zijn of dat een vrijwel uitsluitende vegetarische voeding noodzakelijkerwijs tot gebreksziekten leidt. Met het denken over voeding in termen van granen, groenten, fruit, vlees, vis, melk en kaas komen we er dus niet uit. Ook het denken in zogenaamde gezonde verhoudingen tussen koolhydraten, eiwitten en vetten kan ons in het licht van deze waarnemingen niet verder helpen. We zullen dieper moeten zoeken. We moeten zoeken naar de basiskenmerken die alle bovenstaande verschillende soorten gezonde voedingen gemeen hebben. We kunnen dan de volgende voorlopige basiskenmerken van gezonde voeding afleiden:
Vers
De Hunzakuts, de bewoners van IJsland, de Eskimo’s en de bewoners van het dal van de Loetschen eten een belangrijk gedeelte van hun voedsel vers. Dus groenten zo van het land, fruit dat pas geplukt is, graan dat pas gemalen is, melk, die nog warm van de koe of de geit is en vis en schaaldieren, die dezelfde ochtend nog uit zee gehaald zijn.
Rauw (ongekookt)
Door het gebrek aan brandstof eten de Hunzakuts hun groenten en granen, waar dat kan rauw of zo rauw mogelijk. Fruit werd natuurlijk rauw gegeten. Net zoals de Maori’s en de Aboriginals aten de originele IJslanders hun schaaldieren en met name de mosselen vaak rauw. Oesters bijvoorbeeld worden nog steeds veel rauw gegeten. In Frankrijk aan de Middellandse zee worden ook mosselen nog rauw gegeten. In Holland is nieuwe haring een erkende rauwe lekkernij.
Geheel
Vrijwel de gehele vis, het gehele dier en de gehele graankorrel worden gegeten. Dus de vis inclusief de kop en de graten, die in de vissoep mee worden gekookt. De oneetbare restanten gaan op de composthoop. Van het dier worden niet alleen de spierweefsels maar vooral de organen, lever, hart, nieren, zwezerik, hersenen en de darmen gegeten. In Frankrijk wordt hoog opgegeven van de gezondheidswaarde van darmen (tripes). De beenderen gaan in de soep en heten dan ook soepbeenderen. Het meel van de gehele pas gemalen graankorrel wordt ongeraffineerd gegeten. Fruit en groenten worden uiteraard in hun geheel gegeten en dus niet als sap uit een pak.
Biologisch
Gewassen worden verbouwd zonder gebruik van kunstmest en landbouw- vergif zoals herbicides, pesticides en fungicides, maar met gebruik van gecomposteerde mest en organisch afval. Gecomposteerd zeewier en visresten wordt op locaties aan zee gebruikt. Slik, of dat nu van de gletsjer komt of doordat een rivier buiten zijn oevers treedt, is een bijzonder gewaardeerde en onvervangbare meststof door zijn rijkdom aan mineralen.
De melk komt van koeien, die buiten in de wei staan en hun natuurlijke voeding, kruiden en verschillende grassoorten, eten. De vis die gevangen wordt is wild, wordt niet gekweekt, heeft dus geen antibiotica gekregen en heeft zijn natuurlijke voeding gegeten. De landbouwgrond, het water en dus het voedsel zijn niet verontreinigd met allerlei zware metalen, nitraten of landbouwvergif.
Thuis bewerkt
De Hunzakuts koken thuis met gebruik van heel weinig water. Als het kleine beetje water verdampt is, wordt er weer nieuw water toegevoegd. Eigenlijk is het meer stomen dan koken. De chapattis worden zo kort mogelijk, een dikke seconde, gebakken. Granen, bonen, noten en zaden worden door de Hunzakuts en in veel andere traditionele samenlevingen thuis gekiemd en rauw gegeten. Taugé is een bekend voorbeeld in de westerse samenleving.
Thuis gemaakte soepen van botten, visgraten en viskoppen zijn bekend in traditionele samenlevingen over heel de wereld en zijn bijzonder voedzaam en lekker.
Op een gezonde manier houdbaar gemaakt
De belangrijkste traditionele manieren om voedsel houdbaar te maken zijn drogen in de zon en de wind en melkzure fermentatie.
De Hunzakuts drogen fruit, met name wilde abrikozen, en tomaten in de zon om ze houdbaar te maken voor de winter. Vis wordt in Noorwegen nog steeds gezouten en gedroogd in de zon en de wind. Op deze manier houdbaar gemaakte kabeljauw staat bekend als stokvis.
De bewoners van het dal van de Loetschen maakten melk houdbaar door er kaas van te maken. De Bulgaren maakten melk houdbaar door er yoghurt van te maken door het fermenteren van de melk.
De traditionele melkzure fermentatie van witte kool is over de gehele wereld verbreid. In Nederland heet het zuurkool, in Duitsland sauerkraut, in Zuid Amerika cortido, in Japan tsukemono en in Zuid Korea kimchi.
Allerlei groenten kunnen gefermenteerd worden, uien, augurken, bieten, etc. Gefermenteerde fruitsoorten worden chutneys genoemd. Echter door een aansluitende pasteurisatie wordt de waarde voor de gezondheid tegenwoordig vaak weer te niet gedaan.
De Romeinen kenden de melkzure fermentatie al. Plinius noemt in het jaar 50 voor Christus twee verschillende manieren. Japanse vissers kenden een traditionele manier om vis te fermenteren, die de vis voor jaren houdbaar maakte.
- Raffinage van zout, suiker en meel zijn onbekend in gezonde traditionele samenlevingen.
- Pasteuriseren, invriezen en conservering door verhitting in blik of glas vindt niet plaats.
Rijk aan mineralen en vitaminen
Onderzoek van Weston Price, maar ook van anderen, heeft uitgewezen dat voedsel dat op bovenstaande manier verbouwd en bewerkt wordt, een gehalte aan mineralen en vitaminen heeft, dat duidelijk hoger is, dan het industrieel geproduceerd en bewerkt voedsel in onze Westerse samenlevingen.
Het blijkt dat voeding met de bovenstaande kenmerken beschermt tegen infectieziektes en het voorkomt de vele, meestal degeneratieve en chronische ziektes zoals we die kennen in onze Westerse samenlevingen.
Bovenstaande kenmerken hebben echter vrijwel geen betrekking op materiële kwantiteiten, maar vooral op kwaliteiten en processen. Hier wordt zichtbaar waarin een wetenschap van de levende natuur begint af te wijken van de materialistische natuurwetenschap zoals we die kennen. We spreken dus over kwaliteiten zoals vers, rauw en biologisch en niet over kwantiteiten koolhydraten, vetten en eiwitten. Wel spreken we nog steeds over vitamines en mineralen.
Mijn volgende vraag is of voeding ons ook zou kunnen genezen van onze Westerse degeneratieve en chronische ziektes. Hiervoor zal ik onderstaand een drietal diëten behandelen, die met succes daarvoor zijn ingezet. Tevens is dit een test. Ik verwacht namelijk dat bovenstaande basiskenmerken van gezonde voeding weer terug zullen komen in deze geneeskrachtige diëten. Hiermee wordt bovendien heel concreet duidelijk hoe wij in onze huidige moderne samenleving toch gezond zouden kunnen eten. Duidelijk wordt ook dat dat niet zomaar gaat. Om zijn eetgewoonten te wijzigen is een stevige persoonlijke inzet, die per dieet varieert, onontbeerlijk.
Onderstaand behandelen ik de volgende diëten:
- Het dieet van Ann Wigmore (U.S.A, geen arts), dat successen heeft geboekt in onder meer de genezing van kanker.
- Het dieet van Dr. Schnitzer (Duitsland, tandarts), dat onder meer beschermt tegen infectie ziekten en met succes tandbederf en ontstoken tandvlees, degeneratieve ziekten van de spijsvertering en van de bloedsomloop, reuma, suikerziekte, te hoge bloeddruk, etc bestrijdt.
- Het dieet van Dr. Kousmine (Zwitserland, Frankrijk, arts), dat onder ander met succes ingezet wordt tegen kanker, multipele sclerose en reuma.
Ik behandel met name deze diëten, omdat ik daar zelf ervaring mee opgedaan heb.
Ik kan daardoor niet alleen vanuit de theorie, maar ook vanuit de praktijk schrijven.
Verder beperk ik mij tot een zorgvuldige beschrijving van de respectievelijke diëten en ga na of ze resultaat hebben, of ze genezend werken.
Ik geef in dit stadium geen beoordeling, want de essentie is juist dat ik op dit moment van mijn zoektocht (nog) niet weet, waarom deze diëten genezend werken.