Vrije keuze ligt verankerd in de celdeling van elke levende cel, in het (ver)vormen van materie.
Vrije keuze ligt daarmee buiten de vormen van materie specifiek in het vormen van materie.
De delen 1, 2 en 3 lieten zien hoe het principe speelt op het subatomair vlak van celdeling.
In het 4e deel kunnen we bekijken hoe de cascade van vrije keuze doorspeelt in de mensheid.

We zagen al hoe vrije keuze te maken heeft met de verlenging van licht in DNA, cel, organen en lichaam.
Ook zagen we hoe vrije keuze te maken heeft met de overschakeling van lichtvelden naar elektromagnetische velden naar chemische veranderingen naar fysieke veranderingen in het lichaam.
We zagen ook hoe de aaneenschakeling van vrije keuze, van celdeling, vorm geeft aan de integrale opbouw van ons lichaam: de ziel.
Omgekeerd kunnen we nu ook zien hoe we in ons leven, in ons lichaam en in de mensheid, onze keuzen samenhangend kunnen aaneenschakelen volgens datzelfde principe.

Als startpunt is het handig om te beseffen dat de celdeling van de zygote de tegenhanger is van de keuze van cel-samensmelting in de seksuele paring (beslisboom) van onze ouders.
Het is zelfs zo dat de tijd fractal van besluiten van alle celdelingen van de zygote de tegenhanger is van de besluiten tot seksuele samenkomst van alle voorouders van die zygote.
Met andere woorden: de fractal van celdelingen van de zygote (een beslisboom) is het complement van de fractal van cel-versmeltingen(een beslisboom) van al onze voorouders.
Let wel: “onze” voorouders moet daarin letterlijk worden begrepen: als je ver genoeg terug gaat in de tijd, heb je meer voorouders dan er mensen waren op aarde; we zijn allemaal familie.

Het is die omkering, die spiegeling, die singulariteit, in de samenhang tussen cel-fusie en cel-deling (het gaat hier om kernreacties) die laat zien dat vrije keuze in de mens gekoppeld is aan vrije keuze in de mensheid.
Het is op basis van het bestaan van dat omkeerpunt dat we kunnen zien en dat we tegelijkertijd mens EN mensheid zijn.
De doorwerking van vrije keuze in de celdeling, in organen, in ons lichaam, in de mensheid, zien we ook zou in de doorwerking van de vrije mens, in relatie, in groepen, in de mensheid.
Met andere woorden: alles wat er weten over de cascade van opbouw van vrije keuze in ons lichaam geldt net zo voor de opbouw van samenhang van vrije keuze in de mensheid.

Cruciaal is dat je vrije keuze alleen maar als uniek eigen individu kan be-leven.
Belangrijk is dat de vrije keuze die we in onze gedachten beleven al dieper onderbouwd is.
De hersenen fungeren in hun samenspel als de tegenhanger van de bindweefsel (communicatie) verbindingen tussen de organen.
Op dezelfde manier als de organen fungeren als integratie-van-de-communicatie van de betreffende groep (‘kolonie’) van cellen.

Hetzelfde zien we in de overdracht van informatie van onze omgeving is beleving naar de hersenen toe.
De sensorcellen (0D) geven een impuls door aan de zenuwbanen (1D) die dat samenbrengen in de zenuwknopen (2D) die dat samenbrengen in de hersenen (3D).
Het gaat daarbij om een overdracht van een (0D) signaal puls, naar een (1D) Fouriercode, naar een (2D) Moiré-matrix naar een (3D) hologram.
Zoals aangegeven speelt het zich af in vier verschillende dimensies, dus vier verschillende communicatie(compressie)codes, die we kennen als de vier verschillende vormen van bewustzijn.

Het is erg belangrijk om te beseffen dat we als mens géén individu zijn.
Als individu leven we altijd in relatie, en vormen groepen, in/en/als de mensheid.
We zijn dus tegelijkertijd individu, EN relatie, EN groep, EN mensheid.
Dat houdt in dat alles wat nu voor de cel en het individu is beschreven ook geldt voor relaties, groepen en de mensheid.

Elke groep ontstaat vanuit relaties tussen individuen.
Relaties ontstaan vanuit contacten/communicaties tussen individuen.
Individuen besluiten tot het aangaan van relaties, en/of het vormen van groepen.
De basis ligt altijd in het wel/niet kiezen voor niet/wel betrokkenheid.