Als adviseur van 300 Franse gemeentes had Vincent de beschikking over veel statistisch materiaal. Zo kon hij de sterfte van de 57 grootste steden in Frankrijk per jaar per 100.000 inwoners in verband brengen met de kwaliteit van het water. Vincent vond dat hoe schoner, zuiverder en onbewerkter het drinkwater was hoe lager de sterfte (mortaliteit). Gemiddeld was de mortaliteit in deze steden in de onderzochte periode 1150 per 100.000 inwoners per jaar. Het drinkwater dat in steden gedronken werd met een ongeveer gemiddelde mortaliteit was industrieel bewerkt om het drinkbaar te maken en gechloreerd om het steriel te maken. Het had een tamelijk hoog kalkgehalte. De gemeente met het zuiverste drinkwater, zonder enige bewerking, had een mortaliteit van 615. Vincent heeft de naam van deze gemeente nooit bekend gemaakt. Hij was bang dat half Frankrijk daar naar toe zou gaan verhuizen. Het vermoeden is dat het om Mozac, gelegen in de Puy-de-Dôme, gaat. De stad met de hoogste mortaliteit, 1520, was Roubaix een industriestad in Noord Frankrijk. Hier was het water industrieel drinkbaar gemaakt en gechloreerd en het had een extreem hoog kalkgehalte.
Vincent doet vervolgens iets heel vervelends voor de drinkwaterindustrie. Hij laat statistisch zien dat de toename van de mortaliteit door kanker en hart en vaat ziektes van 1920 tot 1950 gelijk oploopt met de toegenomen industriële bewerking van het drinkwater. Dit is echter volstrekt geen bewijs dat de bewerking van drinkwater oorzaak is van de toegenomen sterfte. Echter de Franse stad Riom gaf sinds 1932 een aanzienlijke daling te zien van de sterfte aan kanker en hart- en vaat ziektes. In 1932 schakelde deze stad over van bewerkt en gechloreerd drinkwater naar het zuivere en onbewerkte bronwater uit de bron van het naburig dorp Volvic genaamd. Van 1932 tot 1950 daalt de sterfte aan kanker en hart- en vaat ziektes in Riom van 500 per jaar naar ongeveer 230 per jaar. In alle andere steden blijft de sterfte aan kanker en hart- en vaat ziektes trendmatig stijgen. Uit de geschiedenis is verder bekend dat in de streek waar het onbewerkte bronwater van Volvic gedronken werd, zich nooit een pestepidemie noch enige andere epidemie heeft voorgedaan!
Vincent toont vervolgens aan dat kalkhoudend drinkwater, dat bewerkt en gechloreerd wordt, zeer geoxideerd en basisch is. Hetzelfde geldt als dat water geoxideerd wordt met ozon om het steriel te maken. Het is dus arm aan elektronen en protonen nodig voor het leven. In water dat zo bewerkt is kunnen bacteriën inderdaad niet meer overleven. Echter, het blijkt dat hetzelfde geldt voor de mens.
Het bloed wordt weliswaar door allerlei buffersystemen beschermd, maar als men dit water velen tientallen jaren lang drinkt, wordt het aderlijk bloed meer geoxideerd en meer basisch. Dit vormt het biologische terrein waarin de degeneratieve ziektes zoals bijvoorbeeld niet alleen kanker, maar ook trombose zich bij de mens kunnen ontwikkelen. Het duurt dus wat langer, maar net zoals de bacteriën gaan ook de mensen aan dit water dood.
De Amerikaanse arts Joseph M. Price praktiseerde gedurende 30 jaar in Michigan. Hij wijst erop dat Amerikaanse gemeenten in de jaren 1920 en 1930 begonnen met het chloreren van drinkwater. Pas daarna hebben hart en vaat ziekten hun grote ontwikkeling doorgemaakt, totdat ze in 1960 de eerste doodsoorzaak bij mannen waren geworden.
Autopsie op gesneuvelde Amerikaanse soldaten in Korea en in Vietnam, jonge jongens van negentien en twintig jaar, toonden aan dat 75 procent leed aan ver gevorderde aderverkalking. Hun drinkwater was gesteriliseerd met vijf maal de hoeveelheid chloor die nodig was om bacteriën en andere ziekmakers te doden. Zij konden alleen dit water drinken. Bij hun leeftijdgenoten in de VS, die overleden aan de gevolgen van auto ongelukken, werd dit niet in deze mate geconstateerd.
Joseph Price heeft een proef gedaan met 100 haantjes, die bij het begin van de proef 100 dagen oud waren. De helft van de haantjes werd gevoerd met een brij van maïs, haver en 5 % margarine gemengd met schoon putwater. De andere helft werd gevoerd met dezelfde brij gemengd met gechloreerd water. De haantjes op het gechloreerde water werden bleek, minder actief en waren kouwelijk. Hun kammen waren bleek en hingen. De haantjes op onbewerkt putwater werden groter, actiever met schone glanzende veren en helrode kammen. Autopsie op de haantjes die overleden in de gechloreerde watergroep toonde dikke gele aderverkalking in de hartslagader aan, vergrote harten en bloeduitstortingen in de longen. Slechts een paar haantjes uit de gechloreerde watergroep behaalde de leeftijd van een jaar (6).
We zien dus bij drinkwater hetzelfde als we gezien hebben bij industrieel bewerkt en geraffineerd zout, geraffineerde suiker, geraffineerd witmeel, geraffineerde spijsoliën en het verdere industrieel bewerkte voedsel. Op het moment dat een voedingsmiddel industrieel bewerkt wordt, verliest het kennelijk zijn waarde voor de gezondheid. Dit betekent echter zeer beslist niet dat elk water zomaar onbewerkt gedronken kan worden. De bio-elektronica staat het filteren van drinkwater in huis door omgekeerde osmose voor. Helaas is dit vrij prijzig. Het drinkwater in Nederland is overigens in het algemeen van duidelijk betere kwaliteit dan in Frankrijk, Engeland of Amerika. Het ruikt en smaakt ook niet naar chloor, zoals veel Frans, Engels en Amerikaans drinkwater wel doet.
Omgekeerde osmose heb ik geprobeerd en gebruik ik nog steeds. Ik ben er echter niet kapot van. Het apparaat is duur en vergt ieder jaar vrij duur onderhoud. Daarnaast gebruik ik een apparaat om water te vitaliseren volgens de inzichten van Viktor Schauberger. Dit is een apparaat dat meteen achter de watermeter ingebouwd wordt en dat water zijn oorspronkelijke vitaliteit teruggeeft door het op een zeer speciale manier te wervelen en te laten imploderen. Op basis van Hilversums leidingwater krijgt men dan een uitstekend smakend water. Het apparaat gebruikt geen elektriciteit, werkt niet met magneetvelden en behoeft geen onderhoud. Als ik moet kiezen, geef ik de voorkeur aan dit apparaat. (Zie www.Gaia-Aqua.com)
Met de inzichten van Vincent over de betekenis van drinkwater voor de gezondheid is door de officiële Franse drinkwaterinstanties nooit iets gedaan.
Sterker nog, in de Franse drinkwaterstatistieken wordt de kwaliteit van het drinkwater gerelateerd aan de geconstateerde bacteriële verontreiniging. Hoe lager deze verontreiniging is, hoe beter het drinkwater wordt gekwalificeerd. Of zoals onze Franse loodgieter het meesmuilend zei “hoe meer chloor ze in het drinkwater doen, hoe beter ze de kwaliteit noemen”.
Het dilemma voor de Franse drinkwatermaatschappijen is echter dat, als ze het water niet zouden behandelen en iemand wordt door een bacteriële besmetting van het water ziek, zij dan wettelijk aansprakelijk zijn.
Vincent toont op basis van mortaliteitsgegevens aan, dat alle Franse bronwaters van superieure kwaliteit komen uit een bodem van graniet of van vulkanische oorsprong (basalt). (Ariège, Bretagne, Vogezen, Elzas, Massif de Vire en het Centraal Massief). Graniet en basalt zijn gesteentes die voor een groot deel uit siliciumverbindingen bestaan. Verder zijn deze gesteenten vaak sterk paramagnetisch. Paramagnetisme is een zeer zwakke vorm van magnetisme. Zie hiervoor het boek “Paramagnetism” van Philip Calahan. In zijn Landbouwcursus wijst Rudolf Steiner in 1924 al op het belang van siliciumverbindingen zoals kiezelzuur, voor de ontvangst van bepaalde krachten uit de kosmos, die een rol spelen in de gezondheid en vruchtbaarheid van de aarde.
Philip Calahan Ph.D. toont in zijn boek “Paramagnetism” aan dat sterk paramagnetisch basalt of graniet als een soort antenne en versterker functioneert voor de ontvangst van ELF (Extra Low Frequency) straling uit de kosmos. Door middel van eenvoudige proefjes met radijszaad toont hij aan dat dit een grote positieve invloed heeft op de voorspoedige ontwikkeling van landbouwgewassen.
Deze proefjes zijn zo eenvoudig dat elke middelbare scholier ze met succes na kan doen. Noreen Rikmans is zo’n scholier en doet verslag van haar experiment in het tijdschrift “Vruchtbare Aarde” nummer 4 jaargang 96.
In Nederlandse natuurvoedingswinkels is behalve Spa Reine (blauw, zonder bubbeltjes) vaak het bronwater van Mont Roucous te vinden. Naast het water van MontCalm is dit volgens de bio-elektronica een van de gezondste bronwaters. Het is niet zo dat alleen de zuiverheid van het water van belang is. In dat geval zouden we gewoon gedistilleerd water kunnen drinken. Ondanks het feit dat we dus nog niet begrijpen waarom het bovenbeschreven drinkwater zo gezond is, moeten we de waarneming dat het zo is hoger achten dan het feit dat een goed sluitende verklaring nog ontbreekt.
De kenmerken van bovenstaande soorten gezonde bronwaters zijn een pH die tussen de 6 en de 6,9 ligt, een rH² die tussen de 24 en de 28 ligt en vooral een weerstand boven de 6000 ohm. Dit water is dus licht zuur, zwak gereduceerd en het bevat erg weinig mineralen. Het kan dag in dag uit gedronken worden.
Water uit geneeskrachtige thermale bronnen, zoals die veel in Frankrijk, Duitsland en Japan bezocht worden, is sterk gereduceerd en eveneens zwak zuur. Het bevat erg veel mineralen en heeft dus een lage weerstand. Vincent adviseert om dit water alleen bij wijze van kuur te gebruiken onder strikt medisch toezicht, niet langer dan drie weken per jaar en het water alleen direct uit de bron zelf te drinken.