De genezende voeding, de Intensivkost, van Dr. Schnitzer bestaat voornamelijk uit de volgende groepen:

• Vers thuis gemalen graan
• Verse en rauwe groenten
• Verse appelen en citroenen
• Verse zelfgekraakte noten
• Gekiemde sojabonen en gekiemde tarwe

Granen

Bij tarwe worden door Jeanne Rousseau enorme verschillen bij de verschillende soorten gerapporteerd (11) Het beste graan heeft als graankorrel een rH2 van iets meer dan 10, na kieming als de witte punten verschijnen is dit iets meer dan 15 geworden. In tegenstelling tot bonen oxideert graan bij kieming dus eerst, om vervolgens als het jonge plantje vijf tot zeven dagen is, te reduceren tot een rH2 van 6 tot 7. Willen we dus optimaal profiteren van de reducerende waarde van tarwe, dan moeten we het jonge tarwegrasplantje consumeren. Dat kunnen we doen we door tarwegrassap te drinken, zoals Ann Wigmore adviseert. Ook bisons bijvoorbeeld eten bij voorkeur dit jonge gras (tarwe is in feite ook een grassoort).

Dr. Schnitzer gaat een andere weg. Hij adviseert om kiemkrachtig graan thuis te malen, het minimaal een half uur en maximaal 10 uur in leidingwater te laten weken en het daarna op te eten. Onze verre voorvaderen kauwden het verse en rauwe graan zelf. Iets wat berggorilla’s in Ethiopië nog steeds doen. Het zelf kauwen van graan was erg slecht voor het gebit en zo zijn de maalstenen en is later de graanmolen ontstaan. Het woord “maal”tijd geeft al aan dat vroeger het graan vers gemalen werd voor het eten. Als het tijd was om te gaan eten was het dus tijd om te malen dat wil zeggen was het “maal”tijd. Door graan eerst zelf te malen en het dan vers en rauw te eten profiteren we optimaal van het feit dat de graankorrel zo gereduceerd kan zijn (rH² = 10). Maar opgepast, het slechtste tarwegraan dat Jeanne Rousseau onderzocht heeft was geteeld in de chemische landbouw en had als graankorrel een rH² van ongeveer 19, na kieming was dit ongeveer 22,5. Het jonge plantje ontstond niet. Dit graan was dus niet kiemkrachtig meer.

Voor mij als consument betekent dat het volgende:
Allereerst koop ik kiemkrachtig graan, dat kan ik controleren, want als het graan dat ik zaai voor tarwegrassap maar gedeeltelijk opkomt, dan is de kiemkracht slecht. Echter ook graan dat een redelijk goede kiemkracht heeft, kan minder optimale waarden voor de rH² hebben. Daarom kocht ik in Nederland altijd een zak van 5 kilo biologisch dynamisch graan met het keurmerk van Demeter bij de natuurvoedingswinkel, waarbij ik zei dat het bestemd was om te kiemen, dan kreeg ik zaaizaad. Dat gaf mij toch een zekere kwaliteitsgarantie. Hier in Frankrijk neig ik ertoe om ouderwets biologisch geteeld kiemkrachtig graan te kopen van tarwegraansoorten waar wetenschappelijk nog niet aan geknutseld is om de opbrengst te verbeteren. Dat wil zeggen dat ik kamut of spelt koop.
Als u gewoon brood wilt eten dan heeft Jeanne Rousseau uitgezocht welk soort brood de beste bio-elektronische waarden heeft (12). Het zal u niet verbazen dat dit volkoren zuurdesembrood is.
Volkoren brood dat met gist gerezen is, heeft echter ook best goede waarden. Persoonlijk ga ik voor volkoren zuurdesembrood gemaakt van kamut of spelt. De onderstaande tabel spreekt voor zich.

Tabel 16 Soorten brood

Broodsoorten	pH	rH2	Rô
Witbrood – met chemisch rijsmiddelen	6,5	26,8	105
Volkorenbrood – met gist als rijsmiddel	6	13	130
Volkorenbrood met – zuurdesem als rijsmiddel	6,5	11	130

Voor goed brood is het belangrijk welk graan er gebruikt is, hoe kiemkrachtiger hoe beter. Hoe het gemalen is, op een molen met stenen is het beste, want het oxideert daardoor minder dan bij gebruik van stalen walsen. Hoe snel het meel na maling tot brood verwerkt is, meteen is het beste, het meel oxideert dan het minst. De meeste bakkers laten het meel echter minstens drie weken (be)sterven en dus oxideren. Verder is belangrijk wat de toevoegingen zijn, alleen echt ambachtelijk zeezout, zuiver water zonder chloor of fluor en zuurdesem. In dezelfde bakkerij mogen geen gistbroden gebakken worden. Is dit wel het geval, dan komen er toch gistsporen in het meel terecht en is het geen echt zuurdesem brood meer. Het ruikt dan ook minder zuur.

De bio-elektronische waarden van het graan en het productieproces bepalen de resulterende waarden van het brood. Gaat men uit van graan dat niet zo kiemkrachtig is, dat gemalen wordt met stalen, oxiderende, walsen en dat vervolgens drie weken lang ligt te oxideren, dan is het best mogelijk dat het resulterende zuurdesembrood een rH2 van 24 heeft. Zo’n brood geeft geen bijdrage aan uw gezondheid. De waarden in tabel 16 voor zuurdesembrood moeten gezien worden als de beste waarden, die men kan bereiken. Alleen als u zelf uw graan inkoopt, het zelf maalt en het brood zelf bakt, kunt u er zeker van zijn dat u al deze variabelen zo goed mogelijk in de hand hebt. Dr. Schnitzer geeft het volgende eenvoudige recept om zelf volkoren gistbrood te bakken.

Doe 460 gram water in een beslagkom. Doe daar 10 gram ambachtelijk zeezout, 20 gram bakkersgist, een eetlepel zonnebloempitten of lijnzaad en  twee grote eetlepels niet gepasteuriseerde yoghurt bij. Roer dit om zodat het zeezout oplost en de gist en yoghurt goed verdeeld worden.
Zet de kom onder de graanmolen en maal 250 gram kiemkrachtige tarwe en 250 gram spelt op de fijnste stand. Roer dit om zodat er deeg ontstaat.
Vet een bakvorm van ongeveer 25 cm. lang in en doe het deeg in de bakvorm. Strijk het deeg glad en snijdt het in de lengterichting met een mes ongeveer een cm. diep in.
Zet de bakvorm in de koude oven op de tweede verdieping van onderen. Zet op de bodem een schotel kokend water. Bak gedurende 20 minuten op 220 graden Celcius of op 190 graden Celcius gedurende 30 minuten. Schakel de oven uit en laat het brood nog 10 minuten nagaren. Gebruik de oven zonder de ventilator aan te zetten.

Het brood moet helemaal afgekoeld zijn voordat u het kunt eten.

De eerste keer dat ik dit brood bakte had ik de bakvorm binnen tien minuten in de oven staan en het brood was meteen goed. De tweede keer had ik de ventilator van de oven aangezet en rees het brood wat minder.

Koopt u brood van de bakker, koop het dan eens in de natuurvoedingswinkel, proef aandachtig en ga voor brood dat goed smaakt en u goed bekomt. Uw smaak en uw spijsvertering zijn dan de kwaliteitscontroleurs. Deze vaardigheid moet u echter wel ontwikkelen. In het algemeen moet onze moderne gedegenereerde spijsvertering ook de tijd hebben om zich aan te passen. Let dus op dat u volkoren zuurdesembrood wel goed kunt verteren. Als u dat niet kunt, merkt u dat meteen. U krijgt tegenzin tegen het brood en vaak last van gasvorming, constipatie of juist diaree. De meeste kans dat uw spijsvertering gaat protesteren, heeft u als u de consumptie van dit soort brood mengt met de consumptie van witmeelproducten of producten waar witte suikers in zijn verwerkt. Mijn ervaring is, dat ik langzaam maar zeker van volkoren gistbrood, naar volkoren zuurdesembrood, naar volkoren zuurdesembrood op basis van spelt opgeschoven ben.

Om een lang verhaal zo kort mogelijk samen te vatten. Dr. Schnitzer zorgt ervoor dat het graan in zijn dieet zo gereduceerd mogelijk gegeten wordt. Hij doet er dus alles voor om te zorgen dat het zo min mogelijk oxideert. De bereiding van granen volgens Dr. Schnitzer is snel en gemakkelijk, maar er is een huismolen met stenen maalwerk nodig om het graan te malen.

Verse rauwe groenten

In tabel 8 hebben we gezien dat verse en rauwe groenten relatief gereduceerd zijn. Daardoor kunnen ze een goed bijdrage kunnen leveren aan de reductie van ons geoxideerd aderlijk bloed en daarmee aan onze gezondheid.
Groenten van biologische teelt zijn over het algemeen gereduceerder dan groenten uit de conventionele teelt. De tabellen 10 en 11 geven daarvan een voorbeeld.
Maar opgepast, groenten van biologische teelt, die niet meer vers zijn, zijn vaak geoxideerder dan verse groenten uit de conventionele tuinbouw. Als u dus groenten koopt, let dan eerst op de versheid en vervolgens op de teeltwijze.
Dr. Schnitzer raad aan om groenten niet te bewaren, maar ze dagelijks vers te kopen, zo mogelijk uit de biologische landbouw.

In zijn boek “Schnitzer-Intensivkost, Schnitzer-Normalkost” geeft Dr. Schnitzer met wetenschappelijk precisie exacte  instructies hoe de groenten bereid moeten worden om oxidatie zoveel mogelijk te voorkomen. Zijn keukengerei is van de beste kwaliteit roestvrij edelstaal om ervoor te zorgen dat de groenten bij de bereiding zo min mogelijk oxideren. De bereiding van groenten volgens Dr. Schnitzer is eenvoudig en snel. Hoewel ik het niet vaak doe, kan ik toch binnen tien minuten een verse en rauw salade op tafel zetten. Deze bereiding is veel sneller en makkelijker dan het koken van groenten.

In “Schnitzer-Intensivkost, Schnitzer-Normalkost” worden voor 14 dagen recepten gegeven voor het ontbijt, het middageten en het avondeten. Deze recepten zijn zo samengesteld, dat er op de lange duur geen tekorten aan voedingsstoffen optreden.

Vers fruit

In zijn algemeenheid eet Dr. Schnitzer fruit als Normalkost. Het genezende deel van zijn dieet noemt hij Intensivkost. Is men ziek, dan wordt alleen de Intensivkost gegeten. Is men weer beter, dan gaat men naast de Intensivkost ook de Normalkost eten. Binnen de Intensivkost worden dagelijks citroenen gebruikt en soms ook appelen. Met name de citroen heeft goede bio-elektronische waarden.

Verse rauwe, ongebrande, noten

Dr. Schnitzer beveelt de volgende noten en pittensoorten aan:

• Hazelnoten
• Cashewnoten
• Pijnboompitten
• Zonnebloempitten
• Walnoten

Koop de noten zoveel mogelijk in de schaal en kraak ze zelf. Voor de pitten van de zonnebloem, cashewnoten en pijnboompitten zal dat vaak niet mogelijk of praktisch zijn. Let dan goed op dat de noten of pitten vers zijn, dat wil zeggen dat ze niet ranzig smaken. Proef en ruik aandachtig. Als de noten niet meer vers zijn, dan zijn de essentiële vetzuren in de noten geoxideerd en kunnen deze geen bijdrage meer geven aan de gezondheid. Noten en pitten zijn vet, daarom kunnen er geen bio-elektronische waarden bepaald worden, omdat deze waarden alleen in een oplossing met water bepaald kunnen worden. Hier zien we één van de beperkingen van de bio-elektronica.

Wel is duidelijk dat noten of pitten vaak onverzadigde vetzuren zullen bevatten. Het feit dat deze vetzuren onverzadigd zijn, betekent dat ze veel losgebonden elektronen bevatten, die gemakkelijk afgestaan worden als de vetzuren door het menselijk metabolisme opgenomen en verwerkt worden. Als noten gebrand worden, dan worden deze elektronen ook makkelijk afgestaan en worden de onverzadigde vetzuren deels geoxideerd. Daarmee is de waarde voor de gezondheid grotendeels weg.

Gekiemde sojabonen en gekiemde tarwe

Uit tabel 12 blijkt dat gekiemde sojabonen nog betere waarden hebben dan tarwegrassap. Het kiemen van groene sojabonen, Mung bonen, is erg gemakkelijk. Schudt wat gekiemde sojabonen uit de kiempot in een klein bakje. Doe er appelazijn of wijnazijn, olijfolie en echt ambachtelijk zeezout overheen en u heeft een lekkere snack, die veel energie geeft. In het begin zult u moeten wennen aan de wat “groene” smaak. Eet deze snack met een lepel van been, hout of plastic, in ieder geval geen metaal. U kunt de gekiemde sojabonen ook over de verse en rauwe salade uit schudden en ze op deze manier eten.

Tarwe oxideert in eerste instantie als het kiemt. Dr. Schnitzer raad dan ook aan om de gekiemde tarwe meteen te eten als de eerste witte puntjes zichtbaar worden. Ook pas gekiemde tarwe kunt u over de verse en rauwe salade  uitschudden en het zo eten.

Beoordeling

Ook de Schnitzer Intensivkost is relatief zuur en relatief gereduceerd. Voor de Westerse mens met zijn geoxideerd en basische aderlijk bloed werkt ook dit dieet dus genezend. Vergeleken met het dieet van Ann Wigmore zal het wat minder snel genezend werken, omdat het niet zo zuur en gereduceerd is. Naast de genezende werking is het ook een ideale manier om duurzaam af te vallen. Het grote voordeel van de Intensivkost van Dr. Schnitzer is dat deze zo snel en eenvoudig op tafel te zetten is. Voor mensen die weinig tijd hebben om eten te maken is dit echt een voordeel. Ik schat dat, als men eenmaal de slag te pakken heeft, een dergelijke maaltijd sneller op tafel staat, dan een maaltijd die opgebouwd is rond groenten uit blik, pakjes of uit de diepvries. Wel verdient het de voorkeur om de groenten dagelijks vers in te kopen en ook dat vraagt tijd.

Dr. Schnitzer wijst evenwel ook vers geperste groentesappen af. Dit ben ik niet men hem eens. Als deze sappen, met een modern sapapparaat, thuis zo geperst worden, dat ze niet of nauwelijks oxideren en als ze meteen na persing gedronken worden, dan leveren ze mijns inziens een grote en goede bijdrage aan het herstel van de gezondheid door hun gereduceerdheid. Verse groentesappen kunnen vrij heftig werken. Drink in het begin alleen een klein glaasje per dag op de nuchtere maag.

Het beste is en blijft het om groentesappen meteen na persing te drinken. Alleen dan blijft de oxidatie minimaal. De vraag is echter of het alleen om het vermijden van oxidatie gaat. Volgens de Duitse natuurwetenschapper Popp communiceren levende cellen door middel van zeer zwak coherent ultraviolet licht. Ze zenden en ontvangen zogenaamde biofotonen. Echter als de cel sterft, dan zendt hij al zijn licht binnen korte tijd uit. Als we sap van groenten maken, dan sterven de cellen van de groenten en zullen zij hun licht binnen korte tijd uitzenden. Het is denkbaar dat dit licht ook een rol in onze voeding speelt. Als dit inderdaad het geval is, dan is dit een reden te meer om groentesap meteen na persing te drinken anders zijn de biofotonen uit het sap vertrokken.

Als u toch groentesappen op voorraad wilt persen, handel dan als volgt. Koop een kleine thermoskan met een binnenwerk van spiegelglas en niet van roestvrij staal. Vul de kan volledig met vers geperste groentesap en giet er vervolgens een tot twee millimeter olijfolie van goede kwaliteit op. Sluit de kan af en plaats hem in de koelkast. Doordat de kan helemaal vol is en het oppervlak bedekt is door olijfolie kan er geen zuurstof bij het groentesap komen. Op deze manier kunt u het sap tot 48 uur tegen oxidatie beschermen. Als u het sap gebruikt, schenk het dan voorzichtig uit zodat het laagje olijfolie op het oppervlak blijft liggen. Op deze manier beschermden Noord Italiaanse wijn en olijfboeren de wijn in een open fles tegen oxidatie. Zij gooien het laagje olijfolie weg voordat de wijn opgedronken wordt. Bij groentesappen is dat niet nodig, olijfolie en groentesap gaan goed samen. Of deze procedure ook tegen het verlies van biofotonen werkt is mij niet bekend.

Ann Wigmore neemt ook verschillende soorten zeewieren in haar dieet op. Zij adviseert om dagelijks een tot twee eetlepels gesnipperde gedroogde zeewieren over de salade uit te strooien en ze zo te eten. Dit is een goede manier om tekorten op het gebied van spoormineralen te voorkomen.
Dit zou een goede aanvulling van het dieet van Dr. Schnitzer kunnen zijn. U moet wel wennen aan de smaak van zeewieren.

Als men eenmaal weer goed gezond is, dan moet men naast de Intensivkost ook de Normalkost eten. Hierin staat Dr. Schnitzer zaken toe als gestoomde, gebakken of gepureerde aardappelen, gekookte rijst, kaas, volkoren pannenkoekjes en gebakken, gekookte of roer eieren in matige hoeveelheden. Hiermee komt hij tegemoet aan de behoefte aan warm eten en wordt het zure en gereduceerde karakter van de Intensivkost gecompenseerd door de Normalkost, die geoxideerder en basischer is, zodat de bio-elektronische waarden van het aderlijk bloed in het gebied van de perfecte gezondheid gehouden worden en niet doorslaan naar de  te zure en te gereduceerde kant.

Vergeleken met het dieet van Ann Wigmore komen de Schnitzer Intensivkost en Normalkost dichter bij onze normale manier van eten, maar het is nog steeds een hele omschakeling. Met name vlees en vis zijn ook bij de Normalkost niet toegestaan. Voor vegetariërs lijkt mij dit dieet echt ideaal.

Het dieet van Kousmine, dat onderstaand in het licht van de bio-electronica gezet wordt komt nog wat dichter bij de gebruikelijke manier van eten en staat vlees en vis toe voor gezonde mensen.

VERVOLG . . .