Startpunt in het begrijpen van het sociale gebruik/misbruik van vrije keuze is het woord “hel”.
“Hel”, net als het Engelse woord “Hell” (van “helling off”, isoleren) betekent: een gesloten systeem.
Net zoals in het Frans het woord “Enfer” (van “Enfermer”, isoleren) hetzelfde betekent.
Hier kunnen we het woord “Hel” opvatten in de betekenis van het ontkennen van vrije keuze.
Het is nodig om hier een meer diepgaand begrip aan te geven.
“Hel” is niet alleen het ontkennen van vrije keuze, maar ook het ontnemen van vrije keuze.
Klassieke wetenschap ontkent het bestaan van vrije keuze, en creëert daardoor hel.
De ‘werkelijkheid’ van de klassieke wetenschap is ‘een gesloten systeem: onveranderbaar, herhaalbaar, verifieerbaar, voorspelbaar’.
Dit noem ik liever de werkelijkheid van de dode materie, het is een gesloten systeem, “hel”.
Wetenschap heeft zich gericht op het onderzoeken van dat wat voorspelbaar is.
Mede doordat het Vaticaan het onderzoek van het bewustzijn ooit had verboden.
In het bestuderen van materie ontdekten de wetenschappers echter dat het gaat om moleculen van atomen van samenhangende informatie in formatie.
Dat betekent dat de wetenschap in feite de beperkingen van de dode materie al is overstegen.
Zolang dat niet expliciet als onderdeel van de wetenschap is beschreven, is dat nog niet wetenschappelijk begrepen.
Vandaar dat het nodig is om expliciet te formuleren wat zich afspeelt in de subatomaire processen.
Want dan pas kunnen we zien dat het universum is opgebouwd/ontstaan uit veranderingen van samenhang van fase; in de verandering van Vrijheidsgraden (de Kwintessens) in Samenhang.
Dat is wat de alchimisten in een gebruik van het woord de kwintessens al hebben beschreven.
In deze presentatie wordt duidelijk dat de kwintessens hetzelfde is als vrije keuze.
Om vrije keuze te hebben, moet je echter ook de vrijheid(sgraden) hebben om te kunnen kiezen.
Dat wil zeggen dat je keuze los moet staan van de bestaande ‘werkelijkheid’, zoals we die be-leven.
Dat brengt ons precies naar de paradox die centraal staat in het begrip “hel”.
Enerzijds is “hel” een situatie van isolement los van de werkelijkheid, zonder vrije keuze.
Anderzijds vereist vrije keuze een situatie los van de werkelijkheid, in schijnbaar isolement.
Dat is exact wat we zien in de locatie van vrije keuze in de celdeling, in de subatomaire processen.
Het is cruciaal om te begrijpen dat vrije keuze, hel, singulariteit en blinde vlekken één zijn.
Vrije keuze vereist een singulariteit als werkplek, als schijnbaar losstaand van de omgeving.
Dat is exact de definitie van een blinde vlek: een omkeerpunt van de bestaande omgeving.
Gebruik van vrije keuze, in de blinde vlek van de singulariteit, vereist laboratorium condities (hel).
Een voorbeeld van hel: de kerk in Rome was opgezet door bankiers als massa manipulatie-instrument.
Dit bouwde voort op de gedachten dat de farao’s als God buiten de werkelijkheid stonden.
Dat was een voortvloeisel van het invoeren van slavernij door systematische onderdrukking.
Dat weer een gevolg was van het temmen van dieren, toegepast op medemensen.
Slavernij wordt erdoor gekenmerkt dat de vrije wil van de vrije mens wordt ontkend.
De mens wordt daarin niet eens behandeld als een beest, maar als een willoos object.
Het gevolg is dat de vrije wil voor een groot deel van de mensheid wordt gekortwiekt.
Dat heeft tot gevolg dat het bewustzijn van de mensheid kreupel wordt gemaakt: verziekt.
We kunnen de gevolgen daarvan wereldwijd zien: in het verzieken van de planeet aarde.
De wetenschap van de dode materie behandelt de mens, de mensheid en de aarde als object.
Dit leidt tot onverantwoordelijkheid, doordat de wetenschapper zich buiten de meting zette.
Het gevolg is dat de wetenschapper daardoor voor God speelde, en de aarde tot hel maakte.
“Hel” is het ontkennen van vrije keuze; en het beperken van begrip tot voorspelbaarheid/herhaalbaarheid/determinisme/objecten.
In de wetenschap werd determinisme al vervangen door relativisme toen door waarschijnlijkheid, en nu door onvoorspelbaarheid.
Dit ging gepaard met een verandering van wetenschapsmodel van klassieke theorie naar relativiteitstheorie naar kwantumtheorie naar veldtheorie.
Dat ging parallel aan de overstap van de bestudering van natuurkunde naar scheikunde naar elektromagnetisme naar wiskunde/informatica.
We hebben daarin te maken met verschillende vormen van causaliteit.
Alleen in de dode materie geldt oorzaak => gevolg; in de chemie geldt: oorzaak <=> gevolg.
In Elektromagnetisme geldt: oorzaak =><= gevolg, in de faseruimte geldt oorzaak =¦¦= gevolg.
Met andere worden: in onze be-leving als schepper in schepping, geldt oorzaak =?!= gevolg; afhankelijk van het niveau van onze betrokkenheid/beleving/be-leving/vrije_keuze.
In die zin zijn we de hel van de door kerken bepaalde dode wetenschap al voorbij.
We zien al dat materie wordt gevormd door moleculen van atomen van fase in formatie.
Wat we nu nog in beeld moeten brengen is de samenhang van de singulariteiten die de fase transformaties bepalen.
We kunnen dat doen door de tegenhanger daarvan expliciet te beschrijven: de samenhang van vrije keuze.