Qiriatrie gaat over Geriatrie (Medische zorg voor Bejaarden).
Centraal hierin staat het gebruik van Qi-Therapie (Regulatiegeneeskunst).
Dit speelt in op onze elektromagnetische systeem-informatie/regulatie.
En heeft direct te maken met ons gebruik van Vrije Keuze, en Reflexen.

Gezondheidszorg wordt soms beschreven als “de redding voor de dood“.
Men spreekt ook wel van “het hergeven van leven“.
Maar er was in de wetenschap en geneeskunde geen definitie van “leven”.
Net zomin als er begrip was van/voor de “dood” (‘afwezig zijn van … leven’).

In deze webzaait wordt uitgegaan van een andere visie: de wetenschap van leven.
In de wetenschap van leven is er WEL een explicite definitie van leven: op basis van Vrije Keuze.
Daarmee is er ook een expliciete definitie van “gezondheid”, “liefde” en “bewustzijn”: en van “dood”.
“Dood” is de afwezigheid van Vrije Keuze: in ons leven, zoals we dat nu be(-)leven.

Dat geeft ons geen verdere informatie over sterven, overlijden en dood zijn.
Want taal beperkt zich tot de beschrijving van observatie van de wereld van materie.
Willen we dood kunnen beschrijven, dan moeten we voorbij gaan aan ons begrip van materie.
Dat is ook de essentie van de wetenschap van leven: we moeten alles wat we weten herformuleren.

Dat is wat wordt gedaan in de wetenschap van leven (www.scienceoflife.nl).
Dan is te zien dat celdelingen keuzemomenten zijn die samen een Beslisboom vormen.
Onze lichaamsopbouw en lichaamsintegriteit (Gezondheid) wordt bepaald door de integriteit/integratie van die beslisboom; een Fractal.
Op die manier is te zien dat levensopbouw een parallel vertoont aan de opbouw van ons lichaam: samenhang in de gemaakte keuzen: en de opbouw van atomen (samenhang in golfknopen).

Dat geeft de mogelijkheid om dat wat we van de atoomtheorie kennen voor de theorie van leven te gebruiken.
Leven gaat over het leren omgaan met Vrije Keuze; en het leren leven met de sequensen van consequenties.
Daarin blijkt ook dat onze individuele keuzen samenhangen met die van andere mensen: “Elke mens is een cel in het lichaam van de mensheid”.
In de wetenschap van leven is dat herleidbaar tot EEn principe: fotonensprong <=> elektronensprong <=> elektrovalentie <=> elektronbinding.

De informatie op deze webzaait is gepresenteerd vanuit die fundamentele visie.
Het universum is een elektromegnetisch veld (zoals Edwin Schroedinger (e.a.) al stelde).
Ons lichaam is een elektromagnetisch organisme (zoals Bjorn Nordenstrom (e.a.) al beschreef).
Het betekent dat we leven en dood, gezondheid en ziekte, in die termen moeten begrijpen en beschrijven.

In deze webzaait wordt dat NIET gedaan (taal schiet tekort, begrijpbaarheid daardoor ook).
In plaats daarvan worden de implicaties daarvan beschreven: hoe we dat be-leven in ons leven.
De basisfilisofie is de interactie van (coherente) elektromagnetische radio-informatie velden.
Maar de formulering ervan is in de vorm van onze beleving, en hoe we die kunnen optimaliseren.

Leven en dood zijn te herleiden tot beschikbaarheid van Vrije Keuze in Systeem(zelf)definitie.
Het gaat om de integriteit en stabiliteit van de Systeemgrens; als singulariteit, en als fractal.
In ons lichaam zien de dat gezondheid en ziel EEn zijn: (dynamische) integriteit van die fractal.
Veroudering en ziekte zijn daardoor op te vatten als verlies van integriteit van diezelfde fractal.

Het begrip ‘veroudering’ wordt in de natuurkunde gebruikt; in de metallurgie en mineralogie.
Metalen ‘verouderen’ als ze te vaak worden gebogen; ze kunnen daardoor breken.
Stenen kunnen ‘verouderen’ als water te vake in hun porien is bevroren, en uitzet.
In al die gevallen gaat het over de opbouw van interne spanningen, in die materialen.

Ons lichaam is ten dele een materieel object.
Het kandaardoor, net als andere materialen, aan interne spanningen bezwijken.
Ons lichaam is echter ook een electromagnetisch radioinformatie veld van cellen.
Elektrische ladingen zijn daarin te gebruiken om de lichaamsopbouw te herdefinmieren.

In ons bestaan hebben we altijd te maken met die twee complementaire gegevens.
Enerzijd is ons lichaam levend: een kolonie van communicerende cellen.
Anderzijds is ons lichaam dood: gemaakt van materie uitgescheiden door die cellen.
Zij het dat al die celsecreten/-materialen gevoelig zijn voor radio-elektromagnetische verandering.

Dat betekent dat ons lichaam is te vergelijken met een (super)computer.
De informatiecommunicatie tussen de levende cellen is de software.
De (informatiegevoelige) materialen (uitgescheiden door levende cellen), de “Hardware”.
Valt de software weg uit de hardware, dan heeft een organisme “dood”.

Deze webzaait is op dat gegeven gebaseerd: “dood” is hardware zonder actieve software.
“Overlijden” ontstaat wanneer de materiaalopbouw (fractalgolgeleider) de informatie niet meer kan kanaliseren.
“Veroudering‘ is de toename van onverwerkbare besluiten; meestal door onjuiste eerdere besluiten.
“Verjonging” is het herstel van de integriteit van de golfgeleiding door elimineren van eerdere ‘onjuiste besluiten’.

We gaan hier dus uit van een fors andere interpretatie van leven en dood, van veel mensen kennen.
Het gepresenteerde beeld sluit aan op dat van een ‘informatieca’ van radiovelden in levende (cel)materie.
Het is gebaseerd op de formuleringen die in de nieuwe wetenschap wordt ontwikkeld.
En tegelijkertijd sluit het aan op de oude kennis die in de traditionele geneeswijzen wordt beoefend.

We hebben het hier NIET over de begrippen leven en dood, zoals die in de gangbare geneeskunde worden gehanteerd.
Daar zijn (zie boven) de beide begrippen via een cirkeldefinitie gekoppeld (dood = niet=leven).
Hier gaat het over de besluiten die door levende cellen worden genomen.
En de manier waarop onze beleving van leven (gezondheid en ziekte) daarop is gebaeerd.

Met de inzichten die hier worden gepresenteerd zien we een onderbouwing voor de gangbare kennis.
Daarbij kunnen we de gangbare inzichten ook gebruiken om het nieuwe inzicht te verbreden en verdiepen.
Dat help ons ook om voorbij de beperkingen van de gangbare beschrijving/taal te kunnen denken.
En op die manier de begrippen die we al kennen opnieuw te kunnen interpreteren.

Bijvoorbeeld: “Ouderdom complementeert de babytijd”.
Beide worden beschouwd als de begrenzing van ons leven.
Het begin van leven als baby; en na ouderdom … de dood.
Waar we mee te maken hebben is de herdefinitie van de systeemgrens.

Veel van de begrippen van overlijden en dood vormen onderdeel van sociale taboe’s.
Het gevolg is dat die begrippen en definities worden overgeleverd aan de religies.
Allerlei culturen hebben zo ritualen voor de doden; maar geen goed begrip voor leven.
Het omgaan met leven en dood wordt in de praktijk overgelaten aan bio-ingenieurs: ‘artsen’.

Deze webzaait gaat voorbij aan die visies, van religies en artsen.
Wat hier is te lezen sluit aan op wat in India bekend staat als PranaYama.
Prana = Leven; Yama is Dood.
Hier wordt dat opgeval als de dynamiek van Vrije Keuze, in interactie met ‘dode’ materie.

Met andere woorden
Leven is celcommunicatie, in interactie met materie.
Dood is de materie uitgescheiden door levende cellen.
Genezing=verjonging is herstel van informatiecommunicatie golfgeleiding in lichaamsmaterie.