De geneeskunde is ingericht volgens een hierarchisch model.
De opleidingen in de gezondheidzorg onderbouwen dat.
De wettelijke voorschriften schrijven dat (in detail) voor.
Centraal staat een afhankelijkheid aan verdienen aan ziekte.
De wetgeving is gericht op garanties in omgang met leven en dood.
Vanzelfsprekend: leven is een halszaak en doodsnood vergt betrouwbare zorg.
Maar ondanks alle wetgeving geven artsen nimmer garanties.
Sterker nog: de gereguleerde medische zorg is ‘doodsoorzaak nummer 3 (of 4)’.
Veel mensen in de gezondheidszorg zien en signaleren deze problemen.
Patienten leren via het internet wat hun artsen nog steeds niet weten.
Verpleging wil al behandelwijzen gebruiken die artsen nog steed blokkeren.
Therapeuten gebruiken al lang technieken die artsen ((nog) steeds) ont’kennen.
Artsen leven in een keurslijf.
Wat ze doen (en laten) wordt sterk gereguleerd.
Via converenties worden hun beroepsconventies bepaald.
Wie het anders doet wordt uit de beroepsgroep (= gegarandeerd inkomen) gezet.
Het is een geinstitutionaliseerd systeem van afhankelijkheid.
In veel opzichten is het direct met een cult te vergelijken.
(Tijdens mijn studie vertaalde ik Mercks Manual, Cults”, om dat te laten zien.)
Net zoals in cults het geval is, staan de tekortkomingen niet ter discussie.
Deze bladzijden zijn bedoeld om dat wel ter discussie te stellen.
Door te signalering dat de regulering geldbelangen dient.
Maar dat zorg voor gezondheid is gediend met effectieve methoden.
En dat zelfzorg en voorzorg daarin centraal staat.
Dat betekent dat de hierarchie omgekeerd moet worden.
De (gezonde) patient moet voorop staan, met zorgverlening als kunde.
Therapeuten bieden advies voor zelfbehandeling en vroeg-detectie.
Artsen komen op de laatste plaats, daar waar (voor)zorg helaas faalde.
Veel artsen ‘raken in paniek’ als ze dit lezen.
Hun angst is overlevingfsangt; angst voor inkomstenderving.
Zoals veel van de medische regulatie/discussie gaat over … broodnijd.
Maar voor een gezondheidszorg moet ziektebehandeling, voor geld, NIET de norm zijn.
Het is (héél) eenvoudig om dit om te keren.
het gaat om het overschakelen van verdienen aan ziekte naar investeren in gezondheid.
De patient als basis, ondersteund door verpleging waar nodig.
Met behandelaars als monitors en begeleiders, en artsen voor noodgevallen.
In feite is dat de situatie die we nu al hebben.
Maar dan gericht op gezondheid, en ziektepreventie.
Waardoor de hele bevolking gezonder is; en gezondheidszorg beter.
Louter door een ziek zakenmodel te genezen.